Η ιστορική έρευνα έχει αναδείξει τα τελευταία χρόνια τη σημασία των προφορικών πηγών για τη συγγραφή της ιστορίας « από τα κάτω ». Οι αφηγήσεις του κόσμου της εργασίας, αποτελούν βασική πηγή για την ιστορία της βιομηχανίας. Οι εργάτες και οι εργάτριες, οι τεχνίτες και οι μάστορες, είναι φορείς μνήμης και μιας πολιτιστικής ταυτότητας, συστατικό στοιχείο της οποίας είναι η εργασία. Με τις προφορικές μαρτυρίες είναι δυνατόν να αναδειχθούν όλα αυτά που δεν είναι γραμμένα σε κανένα αρχείο και συγκροτούν την ιστορία των μη ηγεμονικών τάξεων. Η χρήση των μηχανών, οι τεχνικές δεξιότητες, τα μυστικά της δουλειάς, οι συμπεριφορές, οι αντιστάσεις, τα δίκτυα κοινωνικότητας, ο ελεύθερος χρόνος, η κουλτούρα. Βιομηχανικά αρχεία, προφορικές μαρτυρίες, φωτογραφίες και αφίσες απαιτούν κι έχουν νέα αξία ως πολύτιμο αρχειακό υλικό για την τεκμηρίωση και ιστορική έρευνα της βιομηχανικής ιστορίας.
Σημαντικό έργο του Κέντρο Τεχνικού Πολιτισμού αποτελεί η συγκρότηση Αρχείου Προφορικών Μαρτυριών. Από το 1999 διεξάγεται ένα εκτεταμένο πρόγραμμα καταγραφής εργατών, εργατριών, τεχνιτών και επιχειρηματιών της συριανής βιομηχανίας. Στο πλαίσιο αυτό έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής 35 μαρτυρίες σε ψηφιακό αρχείο εικόνας και ήχου, το οποίο επισημειώνεται και δημοσιεύεται σταδιακά από το Φεβρουάριο του 2011.
Αποσπάσματα από το Αρχείο
Μιχάλης Πελεκάνος (Βιογραφικά στοιχεία)
Μιχάλης Πελεκάνος (Στοιχεία για την οικογένεια)
Μιχάλης Πελεκάνος (Στοιχεία για το επάγγελμα)
Μιχάλης Πελεκάνος (Στοιχεία για τη βιοτεχνία)
Μιχάλης Πελεκάνος (Περιγραφή παραγωγικής διαδικασίας)
Ξυλουργικό εργαστήριο Μιχάλη Πελεκάνου
Η αναπαράσταση του ξυλουργικού εργαστηρίου του Μιχάλη Πελεκάνου στο κτίριο Κορνηλάκη του Βιομηχανικού Μουσείου, εγκαινιάστηκε από το Σύλλογο των Φίλων του Κέντρου Τεχνικού Πολιτισμού στις 17 Φεβρουαρίου 2011.
Ο Μιχάλης Πελεκάνος δούλεψε αδιάκοπα στο εργοστάσιο Κορνηλάκη για 66 χρόνια. Αφού πήρε σύνταξη ως βυρσοδέψης, συνέχισε να εργάζεται στον ίδιο χώρο ως ξυλουργός μέχρι το τέλος της ζωής του. Με ταλέντο, εγρήγορση, εξυπνάδα και ήθος. Με οικονομία λέξεων, κινήσεων και υλικού. Αφιέρωνε την ίδια φροντίδα και τέχνη σε ο,τιδήποτε έφτιαχνε: από τα πιο απλά και ταπεινά, μέχρι τα πιο περίτεχνα και δύσκολα έργα του. Γι΄αυτόν, το καθετί είχε το σκοπό και την αξία του.